در این مطلب به ارائه ی مطلبی با عنوان خطاهای رایج نوشتاری در نگارش آکادمیک خواهیم پرداخت. در زبان انگلیسی، چند خطای رایج وجود دارد که به‌راحتی می‌توانید از آن‌ها اجتناب کنید تا شانس مقاله شما برای انتشار در نشریات آکادمیک بیشتر شود.
حتی اگر انگلیسی‌زبان هم باشید، تسلط به زبان انگلیسی دشوار است. برخی اشتباهات پذیرفتنی‌اند و خطاهایی قلمداد می‌شوند که در میان انگلیسی‌زبان‌ها نیز رایج هستند؛ ویراستارها و داورها کاملاً آگاهند فردی که زبان اولش انگلیسی نیست اغلب مرتکب چه اشتباهاتی می‌شود. متاسفانه، هر موضوعی که نشان دهد نویسنده مقاله انگلیسی‌زبان نبوده است ممکن است بر ذهن داور تاثیر منفی بگذارد. از همه بدتر، اگر نویسنده در چکیده مرتکب اشتباه شود سبب می‌شود داور با نگاه انتقادی بیشتری به مقاله نگاه کند. در این حالت، اشتباهاتی که معمولاً به حساب نمی‌آیند، ناگهان تاثیر منفی بیشتری برای نویسنده دارند و اغلب منجر می‌شوند مقاله ریجکت شود. چگونه می‌توان از این موقعیت اجتناب کرد؟ (بیشتر بخوانید: اندازه جمله ها در نگارش مقاله و متون علمی)
در ادامه، خطوط قرمزی را مرور می‌کنیم که باید از آن‌ها اجتناب کنید. این اشتباهات به ویراستار کمک می‌کنند به‌سادگی تشخیص دهد که نویسنده مقاله انگلیسی‌زبان یا نیتیو نیست:
استفاده نادرست از حرف تعریف:
یکی راه‌هایی که می‌توان تشخیص داد نویسنده با زبان انگلیسی راحت است یا خیر استفاده درست و بجا از حروف تعریف است: a، an و the. برخی زبان‌ها، مانند ایتالیایی و اسپانیایی، براساس جنسیت کلمه موردنظر، از حروف تعریف متفاوتی استفاده می‌کنند. برخی زبان‌ها، مانند چینی و ژاپنی، اصلاً از حروف تعریف استفاده نمی‌کنند. از این رو، در زبان انگلیسی، استفاده راحت از حروف تعریف نشان‌دهنده این است که نویسنده در مجموع با زبان انگلیسی راحت است.
استفاده مکرر از کلمات یا عبارات مشابه:
سطح راحتی نویسنده با زبان را می‌توان با سطح راحتی یک پیانیست با آلت موسیقایی مقایسه کرد. یک پیانیست تازه‌کار ممکن است بسیار سخت و بدون الهام پیانو بنوازد و تنها با نگاه‌کردن به صفحه نت ساز بزند. برعکس، یک پیانیست باتجربه با کمک احساساتش ساز می‌نوازد و ممکن است اصلاً به صفحه نت نگاه نکند. او براساس موقعیت و روحیه بداهه‌نوازی می‌کند. به همین سیاق، نویسنده‌های نیتیو قادرند اشکال متنوعی از کلمات و عبارات را به کار گیرند تا از تکراری شدن محتوا اجتناب کنند؛ برعکس، افرادی که تجربه آن‌ها از زبان محدود است، بارها و بارها از کلمات و عبارات تکراری استفاده می‌کنند. ویراستارها به‌سادگی عدم راحتی نویسنده با زبان را تشخیص می‌دهند. آن‌ها اغلب اشاره می‌کنند که نویسنده از یک عبارت یا کلمه بیش از حد استفاده کرده است (the overuse of a term or expression).
جمع‌بستن نادرست:
این اتفاق در مورد کلماتی رخ می‌دهد که جمع و مفرد آن‌ها یکی است. برای نمونه، کلمه equipment به بیش از یک آیتم اشاره دارد. نویسنده‌های غیرنیتیو معمولاً این کلمه را جمع می‌بندند و آن را به این شکل می‌نویسند: equipments. از نگاه یک انگلیسی‌زبان باید نوشت pieces of equipment. نمونه دیگر، کلمه research است. می‌توان این کلمه را هم مفرد و هم جمع دانست. برای اینکه این مفهوم را به شکل جمع بیان کنیم، یا می‌توانیم بنویسیم studies برای مثال they conduct different studies یا research efforts برای مثال carry out many research efforts. همینطور، literature به معنای مجموعه‌ای تحقیقات و کارهای پژوهشی جمع بسته نمی‌شود.
ساخت نادرست جمله‌های پرسشی:
ساخت جمله‌های پرسشی اغلب برای غیرانگلیسی‌زبان‌ها گیج‌کننده است زیرا با ساخت گزاره‌های خبری متفاوت است. یک جمله معمولی از ترتیب [نهاد] [فعل] پیروی می‌کند، در حالی که جمله پرسشی از ترتیب [فعل] [نهاد] پیروی می‌کند. برای نمونه، Your are happy. به شکل “Are you happy” نوشته می‌شود. غیرانگلیسی‌زبان‌ها اغلب هنگام ساخت جمله پرسشی ترتیب [نهاد] [فعل] را حفظ می‌کنند.
گزاره زیر را در نظر بگیرید:
We should study different types of data
این گزاره در پاسخ به این پرسش بیان شده است:
What types of data should we study?
اما اشتباهی که اغلب رخ می‌دهد نوشتن گزاره زیر است:
What types of data we should study?
این گونه خطاها بسیار واضح هستند. همانطور که گفته شد، تسلط به انگلیسی می‌تواند دشوار باشد. حتی انگلیسی‌زبان‌های بزرگسال هم ممکن است با قواعد پایه‌ای چالش داشته باشند، مانند استفاده درست از ویرگول یا انتخاب میان which و that.
با تمرکز روی نکات بالا و صرف زمان کمتر بر مسائلی مانند کاما یا هایفن، از سوگیری منفی داوران و ویراستاران ژورنال‌های خارجی پیشگیری می‌کنید.
ثبت ديدگاه